Laatste dag.
Vandaag de laatste dag in Santiago. Helaas hebben we niet in de kathedraal de pelgrims mis kunnen bijwonen. De kathedraal staat van binnen compleet in de steigers. Jammer. Hebben een beetje geslenterd door Santiago met af en toe een terrasje en hebben de 4 Nederlanders hartelijk kunnen verwelkomen waarmee we enkele dagen zijn opgetrokken. Net nog bij de kapper geweest en gaan zodadelijk nog wat eten en drinken . Wij willen iedereen bedanken voor de interesse en reacties waar wij met volle teugen van hebben genoten . Morgen vliegen we weer naar huis.
Gr Jo en Jeannette
Santiago
Na een frisse start zijn we begonnen aan onze laatste fietsdag. Mee weemoed kijken we terug naar de laatste 2 weken op de fiets. Het is weer een mooie tocht geweest met allerlei momenten die we hebben mogen meemaken. Gesprekken met mensen over de hele wereld. Pelgrims gezien waarbij je je afvraagt waar die mee bezig zijn om toch de eindstreep te halen. Bij Cruz de Ferro stil gestaan bij de mensen die ons ontvallen zijn maar ook momenten waar we trots op zijn dat we dat nog kunnen op onze leeftijd. Dat gevoel proberen we vast te houden om naar de toekomst te kijken. Vandaag hebben we uitgekeken naar het moment om het plein op te fietsen om daar verwelkomt te worden door Tom en Bonnie die al zwaaiend ons tegemoet kwamen. Een allerhartelijkst welkom viel ons ten deel . Dankjewel hiervoor. Tom was het dan ook die gelijk een grande cervessa bestelde die we dan ook met smaak uit gedronken hebben. Onderwijl kwamen de Belgen langs die gisteren doorgefiets waren om het vliegtuig te halen en hebben we hun en zei ons gefeliciteerd. Allerhartelijkst was deze ontmoeting. We hebben ons net gedoucht terwijl de geur van de eucalyptus bomen welke weer massaal langs de route aanwezig was nog in onze neus nog hangt. We brengen zo onze fiets naar de fietsenmaker om klaar gemaakt te worden voor transport en gaan ons dan tussen de andere pelgrims begeven voor nog een paar aangename dagen.
Gr Jo en Jeannette
Tom en Bonnie
Na vandaag nog nog een dag
Na een overheerlijk en uitgebreid ontbijt zijn we vertrokken voor een kortere etappe van 57km maar toch weer meer dan 900 hm . Het landschap wordt meer een landschap wat vergeleken kan worden met de Eifel. Dat betekent klimmen en dalen waarbij de klimmen tussen de 8 en 12% liggen. Het blijft met de tassen op de fiets aanpoten. Vanaf Sarria zie je massa's pelgrims die de laatste 100km lopen om hun compostolaat in Santiago op te halen. De pelgrims die gestart zijn in z Frankrijk noemen deze dan ook neppelgrims. De pelgrims die de lange tocht lopen haal je er zo uit. Ze hinken of strompelen hebben de knieën ingepakt of ondersteunen elkaar waar ze ook maar kunnen. Ze houden hun voeten vast of wat daar nog van over is. Blaartje hier of een blaartje daar of een overbelasting je haalt ze er zo uit die de lange tocht lopen. Bij de laatste pauze nog Belgen gesproken die vandaag nog doorfietsen naar Santiago om op tijd te zijn voor het vliegtuig voor morgen . Ook zie je weer de schuurtjes op poten om het graan droog te houden en de muizen buiten te houden. De geur van de eucalyptus komt je tegemoet als je langs deze bomen fietst. We zijn dan ook in Galicie. Gisteravond heb ik bericht gelezen van de Nederlandse vrouw die bij een ongeval om het leven is gekomen op weg naar Santiago. De plek van het ongeval zijn we 2 dagen geleden gepasseerd. Erg triest.
Nog een dag te gaan en dan heten ons Tom en Bonnie welkom
Gr Jo en Jeannette
Zware tocht
Vandaag vertrokken voor misschien wel de zwaarste tocht van de Camino. De eerste uren alleen maar klimmen naar 1300mtr hoogte bij temperaturen van 6 graden met een verkoelend briesje. Nou verkoelend zeg maar een winters aandoenende koude wind. Na 2uur klimmen bereikten wij de top van de Cebreiro. Een Gallische nederzetting van kleine huisjes met rieten daken. Vervolgens een klimmen en dalen rond de 1300mtr hoogte om daarna in een rot vaart aan een 18km lange afdaling. Onder aangekomen was het al een aangename 12gr voor Spaanse begrippen nog steeds koud. Nog met diverse mensen gesproken welke werkzaam zijn in het Europees parlement in Brussel. Ook een man uit Venlo die van zijn vrouw 4 weken de tijd heeft gekregen om vanuit Venlo naa Santiago te fietsen iets wat allang op zijn lijstje stond. Na een laatste klim van 5km zijn we nu op het wellicht mooiste casa van onze tocht. Terwijl ik dit schrijf ligt Jeannette heerlijk in het ligbad na te genieten van deze zware dag. Nog 2 te gaan.
Gr Jo en Jeannette
Rustig dagje
Vandaag een rustig dagje. Vanmorgen vertrokken met een bewolkte hemel en maar 5gr op de teller. Ok er was geen wind en voor ons voelde het aan alsof de hitte alweer toesloeg. Grapje. We fietsten weer langs wijnvelden en met deze temperaturen denk ik dat ze van deze druiven eiswein zullen gaan maken. In Nederland hebben ze steeds over de klimaatverandering . Warmere zomers en flinke buien. Hier in Spanje dromen ze ervan dat het wat warmer wordt want deze temperaturen zijn voor Spaanse begrippen uitzonderlijk laag voor Juni. Verder hebben we onderweg nog een kasteel bewonderd en cappuccino gedronken welke hier maar 1 euro kost. Jaja het leven in Spanje bevalt ons wel. Ook weer de 4 Hollanders ontmoet op de fiets. En weer contact met Argentijnen Belgen Duitsers en vele andere nationaliteiten. Zijn al in het volgende hotel welke bij mijn zussen bekend is en zitten aan de cervessa. Morgen trekken we weer de bergen in naar 1500mtr. Nu zitten we op 400mtr zodat er flink geklommen moet worden.
Gr Jo en Jeannette
Sneeuw
Gisteren nog lekker bij de open haard gezeten want het weer was herfstachtig. Contact met Brasilianers en Argentijnen waarbij de Argentijn bij het woord Máxima niet erg enthousiast van werd. Zal wel met het verleden te maken hebben . Vanochtend werden we wakker en met het naar buiten kijken zagen we in de bergen de verse sneeuw liggen welke afgelopen nacht gevallen was. En ja hoor dat was precies de richting welke wij vandaag op moesten fietsen. Bijkomend windkracht 5 tegen en een temperatuur van net boven het vriespunt kwam het ons voor dat we in Siberië ipv Spanje aan het fietsen waren. U raadt het al geen lange broek nee korte broek aan en warm rillen. Even nog een pauze 4km onder de top. De pauze plaats waar we met Gonny en de kids van Tiny gestart zijn om de laatste kilometers wandelend af te leggen naar Cruz de Ferro . De plek waar wij 4jaar geleden Wiel nog hebben uitgestrooid. Een memorabel moment. We hebben hier dan ook even bij stil gestaan om dat moment en om de negatieve momenten achter te laten en op weg naar de toekomst positief te kijken. De afdaling die daarna volgde konden we genieten van de prachtige natuur en van de vele wandelaars die flink ingepakt hun weg vervolgden om onderaan de berg in Ponferrada een hostel te zoeken. In Ponferrada kun je nog genieten van de tempeliers burcht. Deze vesting van de Romeinen is in de 12 tot 14 eeuw gebruikt als laatste bastion van de Tempeliers. De Tempeliers zijn na 1312 uit Spanje verdreven. Buiten is het nog steeds koud met buien en daarom is siësta aangezegd. Net nog met mensen gesproken uit Californië die gedeelte met de fiets en gedeelte te voet hun tocht doen. Grappig onderweg waren ze de fiets al bergop aan het duwen.
Gr Jo en Jeannette
Laatste vlakke rit
Gisteravond hadden we lekker willen flaneren door Leon. Helaas was de temperatuur slechts 10gr . Te koud om buiten te vertoeven waardoor wij maar een bar zijn binnengelopen om iets te eten. Vandaag vertrokken vanuit Leon richting de bergen die hier en daar nog met sneeuw zijn bedekt. De temperatuur was gedaald naar 3gr hetgeen voor ons aanvoelde alsof we in de winter aan het fietsen zijn. Kleding korte broek met kippenvel. We zijn tenslotte in Spanje aan het fietsen. Een vlakke route met enkele korte venijnige klimmetjes. Onderweg kwamen we langs Hospital de Orbigo met zijn Romijnse brug gesteund door 18 bogen. Midden op de brug staat een gedenkteken van Don Suero die hier vele duels uitvocht met andere ridders. De halsketting van Don Suero hangt nu om het borstbeeld van Jacobus in de kathedraal van Santiago. Verderop de route passeren we Astorga met het Bisschoppelijk paleis uit 1889 van architect Gaudi. Astorga is ook de plaats waar we met Gonny-Anny en Tiny met de kinderen zijn gestart na het overlijden van Wiel. Deze tocht schenkt mij tot op de dag van vandaag nog veel voldoening en kijk er nog steeds met een goed gevoel op terug. Voor vandaag is het nog kleren wassen rusten en eten.
Ps Een Amsterdam meisje van 22jaar is met de fiets onderweg van Amsterdam naar Santiago op een omafiets zonder versnelling en met bepa?king. Dat is nog een uitdaging.
Gr Jo en Jeannette